To miasto Rzym się nazywa- piąta część serii "Z dziejów kaczego rodu", stworzona przez Guido Martinę (scenariusz) i Giovana Battistę Carpiego.
Fabuła[]
Znani z części "Królowa Egiptu" Be-duini przybijają do brzegów Półwyspu Apenińskiego, gdzie kazał im płynąć patriarcha. Mają odnaleźć gladiatora Petrusa Nerona. Okazuje się, że planują okraść Skne-Re-Mamona (alias Petroniusza Skneriusza) ze złota, które przywiózł do Rzymu z Egiptu. W tym samym czasie Skneriusz i jego siostrzeńcy schodzą do piwnicy, gdzie przygotowują średniej jakości napitek, sprzedawany później klientom. Skneriusz wyjaśnia krewnym, że zatrudnił Diodamedesa, żeby przemienił egipskie monety w sestercje, co doprowadziło do podwojenia kapitału. Be-duini docierają do miasta i spotykają Petrusa Nerona, gdzie doręczają mu list od patriarchy. Opowiadają, że po upadku Egiptu dynastia Kaczek uciekła: Kaczkopatra wyszła za bogatego greckiego armatora i żyje na wyspie na Morzu Egejskim, a Skne-Re-Mamon ukrył się gdzie
ś ze swoim skarbem. Dzięki informacjom Be-duinów Petrus orientuje się, o którego właściciela gospody chodzi. W przebraniach przybywają do karczmy Skneriusza. Złoczyńcy rozpoznają w nim starego znajomego, a Petrus radzi wziąć się do roboty już dzisiaj w nocy. Umawiają się, że podzielą łup na pięć równych części; Neron zgadza się, ale oczywiście nie zamierza tego zrobić. Gdy Be-duini już śpią, Petrus wymyka się i spotyka z centurionem Kwakerusem Felerusem, którego osobistym wrogiem jest Skneriusz. Układają plan kradzieży: Felerus ma zebrać swój oddział i przyjść po północy na Zatybrze, a Neron w odpowiedniej chwili gwizdnie, zaś centurion uda, że jego też aresztował, a potem podzielą się po połowie (jednak tak naprawdę Felerus nie zamierza tego robić). I rzeczywiście, w nocy Be-duini i Petrus włamują się do gospody i odkrywają, że w jednej z beczek ukryte jest złoto. Skneriusz, obudzony systemem alarmowym, razem z siostrzeńcami pędzi na miejsce przestępstwa i wdaje się w bójkę ze złodziejami. Po chwili, zgodnie z umową, przybywa Kwakerus Felerus z gwardią pretoriańską i każe aresztować wszystkich- nawet Petrusa, swojego dawnego wspólnika. Tylko przodkom Hyzia, Dyzia i Zyzia udaje się schować. Podsłuchują, że Felerus chce nakłonić cesarza, żeby ten wypuścił Skneriusza na arenę z lwami w Koloseum. Kaczorki uciekają przez otwór w podłodze, który prowadzi do Tybru, a potem postanawiają prosić cesarza Gufiusza Augusta o sprawiedliwość. Nazajutrz cesarz zauważa demonstrację przed swoim pałacem (zorganizowaną przez podwładnego Felerusa). Centurion okłamuje go, że lud uspokoi się, jeśli Gufiusz zorganizuje igrzyska. Daje mu do podpisu rzekomy program igrzysk, który cesarz podpisuje, ponieważ nie umie czytać. Jednak przed opublikowaniem "programu" Gufiusz każe przodkom Hyzia, Dyzia i Zyzia przeczytać dokument. Okazuje się, że jest to rozkaz rzucenia Skneriusza i Donaldiusza dzikim bestiom. Felerus zostaje aresztowany, a przed obliczem cesarza stawia się kacza rodzina, również uwolnieni Skneriusz i Donaldiusz. Niestety, chłopcy powiedzieli Gufiuszowi o przerabianiu egipskich monet na sestercje. Cesarz decyduje opłacić wojsko zdolne do podbojów nowych ziem sestercjami Skneriusza, a kaczory postanawiają ruszyć do Kaledonii, którą potomni nazwą Szkocją.