Na wodach Missisipi- dziewiąta część serii "Z dziejów kaczego rodu". Scenariusz napisał Guido Martina, a rysunki wykonał Romano Scarpa.
Fabuła[]
W roku 1861 parowiec, którym Missisipi przemierzają Skneroos (znany i ceniony kupiec), przodek Donalda i przodkowie Hyzia, Dyzia i Zyzia, jest narażony na zatopienie, gdyż z jednego brzegu strzelają z armat konfederaci (wojska Południa), a z drugiego unioniści (siły Północy). Skneroos jest zrozpaczony, bo transportuje dziesięć tysięcy bel wełny i boi się, czy parowiec nie zatonie wraz z nimi. Jeden z chłopców wrzuca do pieca jedną belę mokrej bawełny, dzięki czemu statek przyspiesza, a z jego kominów wydobywa się maskujący dym. Po jakimś czasie osiada na mieliźnie. Skneroos decyduje, że razem z rodziną zejdzie na ląd i pójdzie się rozejrzeć. Przedtem bogacz ukrywa statek pod wyspą, aby jego bawełna była bezpieczna. W tym samym czasie o kilka mil na północ, na brzegu Missisipi, straszni rzeczni rozbójnicy podlegający Kwakerpokerowi wypatrują, czy gdzieś nie widać Skneroosa. Dostrzegają tylko dwóch konnych konfederatów. Okazuje się, że to członkowie bandy Kwakerpokera; mieli kopać w jego grocie na wzgórzach, ale w pobliżu obozował pułk kawalerii Konfederacji, więc rozbójnicy tylko ukradli dwa konie i dwa mundury, a potem uciekli. Kwakerpoker decyduje, że podwładni w strojach kawalerzystów będą patrolować brzegi, a on sam z resztą bandy popłynie rzeką w poszukiwaniu Skneroosa. Tymczasem kaczory wciąż maszerują i docierają w okolice wzgórz. Siostrzeńcy dowiadują się z opowieści Skneroosa, że w czasach kalifornijskiej gorączki złota Skneroos zwędził tonę złota Kwakerpokerowi, po czym uciekał przed jego gniewem czterdzieści dni i czterdzieści nocy. Wkrótce bohaterowie znajdują kopalnię platyny należącą do Kwakerpokera. Przodkowie Dyzia i Zyzia kopią, aby wydobyć więcej platyny, przodek Donalda leży osłabiony z głodu, przodek Hyzia poszedł po coś do jedzenia, a Skneroos wykonuje obliczenia. Później okazuje się, że chłopcy wydobyli cały kwintal kruszca. Przychodzi przodek Hyzia, który pomógł konfederatom porąbać drewno na opał, a w zamian dostał zupę oraz złotą monetę. Po napchaniu sobie żołądków kaczory pod komendą Skneroosa ruszają do obozowiska konfederatów, gdzie bogacz spodziewa się znaleźć konie. Wkrótce są już na miejscu, a Skneroos każe krewnym ukraść osły, które mają pomóc w transporcie platyny; przodkowie Hyzia, Dyzia i Zyzia buntują się, a przodek Donalda ulega naciskowi. Plan nie udaje się i bohaterowie stają przed generałem. Wychodzą na jaw powiązania między przodkami wszystkich postaci (przodkinią generała była Minnie I Piękna, przodkiem Skneroosa- Sknerus y Kwaczos, przodkiem jednego z konfederatów- cesarz August Gufiusz), zatem generał daje kaczorom pół godziny na to, aby się oddalili. Te w szaleńczym tempie wracają do kopalni, zabierają platynę, a potem biegną z nią na statek. Kwakerpoker i jego banda próbują ich dogonić, ale Skneroos łapie ich w sieć, wrzucając później do rzeki. Dowiedziawszy się, że w wojnie secesyjnej zwyciężą siły Północy, kupiec decyduje się przenieść się do Klondike.
Ciekawostki[]
- Sposób przedstawienia postaci Skneroosa jest nietypowy. Nie dość, że popełnia aż trzy złe czyny (kradzież złota Kwakerpokera, zawłaszczenie sobie jego platyny i próba kradzieży osłów konfederatów), to jeszcze w ogóle się ich nie wstydzi i uważa za potrzebne do osiągnięcia celu. Chce nawet sprowadzić na złą drogę swoich siostrzeńców. Jako że bohater ten wzorowany jest na Sknerusie McKwaczu, należy zauważyć, że twórcy bardzo wyraźnie wyłamali się ze sposobu przedstawiania osobowości tego bohatera: McKwacz bowiem obiecał sobie już w dzieciństwie, że swój majątek zdobędzie uczciwie, i zawsze brzydził się nieuczciwością.